Monument for an imperfect time
'Monument pour un temps imparfait' was de oorspronkelijke titel. (Geïnspireerd op mijn Franse vervoegingen op school die ik maar niet onder de knie kreeg) maar dat doet minder ter zake... Maar eigenlijk zijn het allemaal landschapstekeningen waaruit ik vertrokken ben. Vooral marines. Telkens tekende ik in die uitgestrekte soms kalme, soms wilde landschappen een lijntje, soms meerdere, als een soort van baken. Een plek als een ankerplek of een topografisch punt om te oriënteren. Later tekende ik ook marines met een soort van architecturale torens ... ik noemde ze soms tours de mots of loze woordentorens... en daarna maakte ik een soort van boeien volgens een zeer modulair systeem. Ik noemde ze tob... (tobben is zeer zorgelijk denken). Het deed me ook denken aan dobberen (loos liggen drijven in water) of bidden ( geconcentreerd op een plaats blijven hangen in de lucht alvorens je als roofvogel laat vallen op je prooi) . 'Monument pour un temps imparfait 'werd voor mij tenslotte een museale reeks van tekeningen, schilderingen en beeldhouwwerken die probeerden te benaderen hoe het is om als mens te overpeinzen, zich in te zetten en te oriënteren om van het zin-loze of het bijna-onmogelijke iets onvoorstelbaar en onvoorspelbaar moois te maken.